آپارتمان شماره صفر

ایده ی طراحی آپارتمان شماره صفر:
بنایی خسته و نیمه جان با دیوارچینی ‏های ناتمام و نابجا در احاطه‏ ی ساختاری حجیم و دستگیر از جنس بتن که به دور از تمهیدات معماری در میانه‏ ی راه رها شده، توصیفی واقعی از حیات پروژه‏ ای است که برای رشد و تعالی پس از تولد به دفتر ما سپرده شد.
ایده ‏های طراحی با نگاهی کل‏ نگر و با توجه به مقیاس‏ های درشت شهری و نیز خرد معماری داخلی و جزئیات اجرایی پروژه شکل گرفتند. در طراحی حجمی استفاده از حداقل عناصر ترسیمی-نقطه و خط-، ما را به شکل‏ گیری ساده ‏ترین شکل هندسی یعنی “مثلث” رهنمون می‏دارد. پس، ساده انگاشتی همزمان معنا و فرم، عنوان پروژه را به “آپارتمان شماره صفر” مبدل ساخت.
چالش ذاتی سازه و معماری آن زمان که بایستی ساختار از پیش موجود بتنی، رخت معماری به تن کند، ناخواسته چالش‏ های متعددی را در پیش روی طراح قرار داده و خواسته‏ های سفارش دهندگان، سختی حل موضوع را بر ما دو چندان ساخت که به اختصار روایت می‏گردد.
وجود ستون‏ های حجیم در میانه‏ ی بنا، ناگزیری طراح در تعریف فضای داخلی واحد مسکونی آن چنان که مرز تداخل فضاها را به الزام شکل‏ گیری جداره ‏های کوتاه با فرم حجمی خاص مجاب و ایجاد ترکیب حجمی یکپارچه با عناصر سازه ‏ای موجود و عملکردهایی همچون شکل گیری رختکن ورودی و دیواره ‏ی منفصل کننده ‏ی سالن از آشپزخانه را پدید آورد.
توجه ویژه به حل همچون موضوعی در حوزه ستون های پیرامون بنا، شکل گیری جداره ای با عملکرد گالری برای نمایش سبزینگی در پارکینگ طبقه همکف، و نیز تأمین فضاهای تأسیساتی خاص و پنهان برای مشاعات بنا در بدو ورود به لابی طبقه‏ ی همکف را موجب شده است. لزوم دقت نظر در حل معضلات وضعیت موجود از جمله تیر شانه‏ گیر راه پله در تمامی طبقات، بستر خلق فرم‏های مثلثی با توجه به تشریح ارتباط معنایی عدد صفر و فرم مثلث را فراهم نمود و بستر بروز خلاقیت فرمی در نقاط شاخص مشاعات و یا حمام پشت راه پله انجامیده است.
همزمان که خواسته‏ های سفارش دهندگان پروژه برای استفاده‏ ی حداکثری از نور، تأمین دید و گسترش پروژه از درون به بیرون بنا، موجب تعریف مجسمه وار بنایی کاملا مدرن و ساده گردیده که رنگ غالب سفید و نوارهای تیره رنگ دور آن با پنل‏های براق و درخشنده ‏ی مس امکان رؤیت گذار زندگی بنا در مرور زمان با تحول رنگ مس را به عرصه کشانده است. استفاده ‏ی سنجیده از رنگ سفید در پوسته‏ ی بیرونی و همراهی آن با رنگ سیاه که در نقاط خاصی از داخل بنا خصوصا مشاعات لابی، پارکینگ، راه پله، رمپ حیاط و حتی بخش‏های بخصوصی از باغ–بام، تلاشی بوده در جهت تعریف موجودی واحد و تعریف شده از جنس تکامل تضاد و پوشش آن در آراستگی تمام قد سپیدی و سیاهی در نگاه مخاطب.
پویایی و جهت بخشی با الفبای فرمی مثلث گونه‏ که با بازی نور و سایه در روند تغییر روز و شب و در گذار فصول سرد و گرم همراه شده، تلاشی بوده بر حفظ ایده‏ های اولیه‏ ی طراحی که در ساختار محدود فرصت‏های آن، با اعمال جزئیات اجرائی خاص تلاشی بوده در جهت رفع نیاز پروژه به رنگ و لعابی خاص و مقاوم در نماهای اصلی و فرعی و جداره های پروژه از جمله به کارگیری صحیح و اصولی پنل های بزرگ سنگ های کریستالی-غیر ساختمانی- بسیار مقاوم همچون سنگ هرات را در مقیاس شهری تعریف و استفاده از جایگزینی مناسب همچون سنگ سیرجان در مقیاس معماری را تأیید نمود.
‎ موجودیت از پیش مقید شده ی بنا برای جای گیری دستگاه پله، نورگیر پاسیو و جانمائی ستون‏ های سازه ‏ای، روال شکل‏ گیری پلان طبقات را در مسیری مشخص رهنمون ساخته است. در طبقات 4-1، همنشینی آشپزخانه، نشیمن و سالن به عنوان حوزه‏ ی عمومی واحد و راهروی ناگزیر طولانی دسترسی به اتاق خواب‏ها با ریز‏عملکردهای خاص همچون رختشورخانه، سرویس، سونا با جداره‏ ی شربت‏خانه در ابتدا و آبدارخانه سرویس ها در انتها به شکل گیری حوزه خصوصی اتاق خواب ،کمک شایان نموده است. در شکل ‏گیری فضای داخلی مسکونی، تلاش برای تعریف عملکردهای متنوع همچون اتاق مطالعه و کار، اتاق کودک و اتاق فرزند نوجوان خانواده، در کنار اتاق خواب والدین، تأمین بیشینه‏ ی فضای آزاد از طریق تعریف باغچه‏ های حداقلی در محوطه‏ ی حیاط و نهایتا خلق باغ-بام در پشت بام پروژه خواسته‏ های سفارش دهندگان بوده است.
نوآوری‏ها و مزایای پروژه:
ایجاد نمای هندسی، مدرن و مدولار: با سنگ کریستال سفید هرات- با کاربرد سنگ مزاری- در ابعاد حکمی 60*150 در کنار قطعات پنل کامپوزیت با روکش فلز مس که در شروع روند اکسیداسیون می باشد.
تمرکز و توجه ویژه به ستون‏گذاری‏ های غیر حرفه‏ ای در میانه‏ ی بنا و ستون‏ های حجیم: فضای مشاعات همکف با ایجاد جداره‏ های با فرم گالری در فضای پارکینگ و نیز فضاهای تأسیساتی نیازمند پوشش و جداره های کاربردی جداکننده سالن از آشپزخانه و رختکن در فضای داخلی مسکونی.