تعلق خاطر به سبک کلاسیک غربی توسط کارفرمایان در برخی پروژه های بازسازی، امکان خلق نوگونه از ساخت فضاهای متداول را با چالش فراوان همراه نموده است و نیاز به ساده سازی فرمی و تاثیر بهینه از الگوهای عملکردی را دوچندان مینماید. تلاش برای استفاده از پتانسیلها و قابلیتهای فضا و محو سازی ایرادات و معایب ذاتی مکان، نمود بارزی از حضور و تلاش معمار گونه ی طراح پروژه می باشد. تعریف محرمیت ها و اولویت های دسترسی در کنار خلق زیبایی های بصری قاعدهمند با ساختارهای غیر بنایی و دکوراتیو، نمودی از تعریف فضا توسط معمار آن برای بهینه سازی عملکردی و بصری در این پروژه بوده است. استفاده از مصالح بازیافتی و موجود در عرصهی پروژه، تعریف نقاط نور گریز و نور پذیر تک تک فضاهای عمومی و خصوصی، از نمودهای تعریف فضای مطلوب و آسوده برای کاربر می باشد.