طرح مرمت مقبره شیخ علاالدوله سمنانی

بنای خانقاه، امروزه به صورت چهار ایوانی است و دارای میانسرایی است که در گذشته گنبدخانه بوده و محل اجتماع و نیز برگزاری سماع بوده است. امروزه تنها یک گوشه سازی اصیل برجای مانده و 3 گوشه سازی دیگر برای ایجاد تعادل بصری و ساختاری در جرزهای پیرامونی مورد بازسازی قرار گرفته‌اند.

با مطالعات تطبیقی بناهای مشابه و نیز اسناد تاریخی و مطالعات انجام شده روی بنای آرامگاه، به نظر می‌رسد که ضلع جنوبی بنا با برخورداری از بیشترین حجم خشتی باقیمانده و با توجه به اهمیت ضلع جنوب در بناهای آرامگاهی و مذهبی، اذعان استاد پیرنیا به فرم پلان بخش جنوبی منطبق بر الگوی کهن در نوشیجان تپه و حضور فضاهای مربوط به چله‌خانه و حجره‌ها با ارتفاع و ابعاد محدود که به عنوان شاخصه‌ی اصلی فضاهای خانقاهی به شمار می‌روند، بیشترین قدمت را در میان جبهه‌های چهارگانه‌ی آن دارد.  جبهه‌ی شمالی با توجه به ساختار، مصالح و الگوی ساخت، متاخرترین بخش محسوب می‌شود. عدم تقارن ناشی از الحاقات نادرست به ساختار بنا، عدم وجود پی به صورت یکپارچه و همینطور تخریب گنبد، سازه را دچار عدم تعادل نموده است. ضمن مطالعه‌ی ترک‌های نشانه‌گذاری شده، ترک‌های متعدد و گاه عمیق ناشی از رانش در بخش‌های مختلف آن قابل مشاهده می‌باشند. لذا پیشنهاداتی در راستای انجام مرمت اضطراری جهت حفظ وضع موجود بنا تا زمان آغاز عملیات مرمتی ارائه شده است.

دو سفره‌ی آب زیرزمینی در منطقه وجود دارد که یکی از آنها در عمق کم  و در حدود 14 متری زمین و دیگری در عمق زیاد و حدود 75 متری قرار دارند. آثار ترک‌های موجود در سایت پروژه نشان از فرونشست شدید در سایت دارد که ناشی از کاهش سطح آب‌های زیرزمینی که در نتیجه‌ی حفر چاه‌های عمیق در مناطق اطراف دچار آسیب‌های جدی گردیده است که به صورت بروز ترک‌های عمیق و جداشدگی‌ در کالبد بنا بروز یافته است.