با توجه به قرارگیری بنا در محدودهی کهن تهران طراحی با رویکرد طراحی پست مدرن و در محل بنایی فاقد کاربری احداث شده است.
در آغاز با بنایی فرسوده، متروکه و نیازمند مقاوم سازی مواجه بودیم. بنایی که سالها با از دست دادن زیرساختهای تأسیساتی و ساختاری به عنوان انبار مورد استفاده قرار میگرفت و با توجه به نداشتن شاخصه های زیبایی و کاربردی، نیازمند ساماندهی کالبدی و نیز تعریف کاربری بود. بنابراین با تأکید کارفرما در پی تأمین فضایی دلنشین با لفظ چایخانه و با ویژگیهای عام پسند و آشنا برای ساکنین منطقه بودیم.
روند طراحی چایخانه سنتی تاواریش
در مرحله ی اول بر آن شدیم تا با طراحی فضاهای مورد نیاز چایخانهی سنتی بر اساس برنامهی فیزیکی پیشنهادی کارفرما، روابط و سیرکولاسیون فضایی مطلوبی را با توجه به عدم انتظام فضایی موجود تأمین نماییم و بتوانیم فضایی منتظم برای جای‌دهی مبلمان و تعریف نماهای داخلی بنا خلق کنیم. ساختار زدایی و انتزاع از الگوهای آجرساخت اصیل با تأکید بر محور عمودی، ایجاد سایه روشنی و مطابقت با خاطرات جمعی کاربران و اشارات گزیده به طاق نماهای سنتی در سقف و نماسازی به عنوان ایده های هویت بخش طراحی مورد توجه قرار گرفتند. استفاده از نوع مدرن متریال های سنتی و توجه به الگوهای اصیل به عنوان خط مشی اصلی طراحی انتخاب شدند. تعریف نگینوار کاشیهای فیروزهای در میان چیدمان منظم آجری، بخشی از ایدههای پست مدرن طراحی برای خلق فضایی آشنا برای مخاطبان را شکل میدهد. چرا که این ترکیب دیرینه در بناهای تاریخی ایرانی به وفور یافت میشوند و یادآور گذشته و خاطرات قدیمی است. چیدمان ویژهای از آجر با تداعی تصویری از نماهای ساختاری آجری و تأکید بر کشیدگی عمودی بنا از طریق نوع چینش آجرها، ایجاد تقسیمات هفتگانه در جداره ی خارجی جهت ایجاد تقارن و تامین ورودی از مرکز نما ساختار اصلی نما را شکل داده اند.
با توجه به ابعاد کوچک فضا از بعد مساحت و ارتفاع و نیاز به القای حس گستردگی در آن، با استفاده از مصالح و نماسازی هایی که با تقسیم بندی سطوح سعی در نمایش سطحی وسیعتر از نظر بصری داشتند، اقدام به طراحی نمودیم. با توجه به برجستگی ستونها روی دیواره ی اصلی و نیاز به تأمین فضای بیشینه، با صرف نظر از پوشاندن ستونهای ساختاری بنا، سعی در انعکاس تقسیمات ناشی از این تأثیر ساختاری در سقف و نیز مبلمان ثابت منصوب روی دیواره ها داشته ایم. لذا با ایجاد موج منظم در سقف و با هدف پنهان سازی تدابیر مقاوم سازی و متناسب با آن در دیواره ی اصلی داخلی توسط نور و رنگ به دنبال ایجاد سیالیت و حس حضور در فضا بوده ایم. به نحوی که با هماهنگی و انطباق با ساختار فضا، امکان تعریف مبلمان ثابت و در ارتباط مستقیم با جداره سازی شهری برای ایجاد دید مطلوب کاربران از فضای داخل را فراهم مینمود. با توجه به وضعیت آشفته ی ناشی از کالبد نابسامان بنا، تعریف جداره ی شهری مورد طراحی با تدابیر معماری در جهت رهانیدن آن از آشفتگی های بصری طبقه ی مسکونی بالا و واحدهای تجاری همسایگی اهمیت ویژه ای یافت.
